Aktualności
Strona głównaAktualnościPublikacjeMartwe drewno odgrywa kluczową rolę w utrzymaniu różnorodności biologicznej w ekosystemach leśnych

Martwe drewno odgrywa kluczową rolę w utrzymaniu różnorodności biologicznej w ekosystemach leśnych

Właśnie na łamach czasopisma Forest Ecology and Management ukazała się nowa publikacja naszego zespołu „Predictors of diversity of deadwood-dwelling macrofungi in a European natural forest”. Artykuł jest owocem eksperymentu naukowego założonego w trakcie realizacji projektu FunDivEUROPE, którego wyniki zostały poddane analizom w naszym kolejnym międzynarodowym projekcie: Dr. FOREST. Oprócz członków naszego zespołu (prof. Bogdan Jaroszewicz i Olga Cholewińska) autorką publikacji jest Ewa Chećko z Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego (założycielka eksperymentu) oraz prof. Marta Wrzosek z Ogrodu Botanicznego Uniwersytetu Warszawskiego (dokonała inwentaryzacji grzybów na wyłożonych kłodach).  Nasze wyniki podkreślają, że martwe drewno odgrywa kluczową rolę w utrzymaniu różnorodności biologicznej w ekosystemach leśnych. W naszym terenowym eksperymencie wyłożyliśmy 720 kłód drewna (sosna zwyczajna, świerk pospolity, dąb szypułkowy i grab pospolity) w trzech typach lasów i w trzech układach przestrzennych: zawieszone ok. 1,3 m nad ziemią, bezpośrednio na ziemi i ok. 5-10 cm pod ziemią. Stwierdziliśmy, że typ lasu nie wpływa na bogactwo taksonów i ma ograniczony wpływ na skład mikobioty zasiedlającej martwe drewno. Stopień kontaktu z glebą był ważnym czynnikiem, przy czym bogactwo taksonów kłód podziemnych było wyjątkowo niskie, a ich skład gatunkowy stanowił podzbiór puli gatunkowych kłód leżących na powierzchni gleby i wiszących nad ziemią. Gatunek drewna była najsilniejszym czynnikiem wpływającym na bogactwo taksonów i skład grzybów wielkoowocnikowych, przy czym drewno grabu zawierało największe, a drewno iglaste najmniejsze bogactwo taksonów grzybów. Nasze badania wskazują, że gatunek drewna i stopień kontaktu kłody z glebą są najważniejszymi czynnikami determinującymi zbiorowiska grzybów wielkoowocnikowych w martwym drewnie, ważniejszymi od typu lasu. Uwzględnienie w analizach stopnia kontaktu drewna z glebą wykazało, że powszechna praktyka pozostawiania w lasach podziemnej biomasy drzewnej (pniaków i systemów korzeniowych) nie ma większego znaczenia dla różnorodności grzybów wielkoowocnikowych rozwijających się na martwym drewnie.

Opublikowane w Publikacje